27 respuestas to "Un menú sin gluten y una reflexión"
Veient les teves receptes es pot preparar un menú deliciós i apte per a tothom!
Gracias gracias gracias………es maravilloso todo, el menú las reflexiones..todo..Te mando un abrazo grande grande grande.
Simonetta
Sobre las recetas, decirte que probaré la del pollo, que me he quedado con el runrún de cómo estará el pollo con coca cola….
Sobre la reflexión previa que haces, tampoco hay demasiado que comentar, pero mi experiencia dice que, en los 2 años y medio que hace que me diagnosticaron, las veces que he comido en casa de alguien se han preocupado de preguntarme (si no lo tenían muy claro por el etiquetado) si un producto determinado era apto o no. No he comido nada diferente al resto de invitados; tan sólo han tenido que comprar marcas aptas y adaptar de alguna manera la receta original. Pasa lo mismo con uno de mis tíos, súper alérgico al marisco (incluso el olor le pone malo), pero tampoco se ponen problemas. ¡Faltaría más!
Obviamente siempre hay cosas que no puedo comer, normalmente los postres, pero ya me encargo de llevar alguno que podamos comer tod@s 😀
Un abrazo!
Una bona reflexió molt adequada pels dinars que s’acosten… segurament tots tenim algun convidat pel que hem de vigilar una mica, ja sigui la llet, el gluten, alguna alèrgia… i costa ben poc fixar-s’hi una mica per preparar un menú apte per a tothom, oi?
¡¡Me encanta el menú que propones!!.. Por cierto que probé el pollo con cocacola ¿eh?.
Poco a poco.. Mira.. ayer salimos a un enorme centro comercial y no pudimos cenar en ningún sitio.. al final a casita…. Llegamos muertos de hambre ja, ja.. pero tiramos de unas croquetas congeladas que tenía sin gluten y… ¡¡tan ricas!!
Yo al leer tus reflexiones parecia que las habias escrito pensando en mi!!! Se hace duro saber que tus amigos (o hasta incluso familiares) se juntan para cenar y no te invitan porque no saben que ponerte, vamos ya!!! que solo hay que poner un poquito de interes!! A mi tampoco me han cuidado mucho. Un beso
Hola! Sobre las recetas, son geniales!! Sobre la reflexión, me identifico totalmente!!
Mi hija de 6 años y yo somos celiacas y llevamos 9 meses sin gluten y sinceramente, lo estoy pasando muy mal!. Nos ha cambiado la vida por completo.!
Y de la gente, e incluso la familia… ni te cuento…!!
Hay muy poca humanidad…!!
Bueno… no me enrollo mas…!!
Por ultimo, a ti Glutoniana y a todas las personas que se pasan por este maravilloso blog, «que tanto me está ayudando»,deciros, Feliz Navidad!!. Desde Málaga con cariño!!
Buena reflexión, aunque afortunadamente, nosotros hemos tenido mucha suerte, tanto con mi familia, como con la de mi marido, cuñados, hermanos, amigos…. siempre adaptan sus comidas a nosotros y todo, absolutamente, todo, podemos comerlo sin problemas. Lo malo del tema, que mi hijo no es consciente de que existe ese problema y el otro día, por primera vez, hice unos bombones de mascarpone con gluten, se los iba a llevar mi marido al trabajo (no tienen problema ninguno de sus compañeros) y no veas lo que se enfadó porque no podía catar uno, aunque no le apeteciera comerlo, eso de no poder hacerlo, le enfadó y creo que es porque está acostumbrado a que nunca ha tenido problemas con el tema…en fin, tengo que enseñarle a que más de una vez, se va a encontrar con que alguien no ha pensado en él.
Bueno, respecto al menú…. qué rico, ligerito, saludable, en fin, que me encanta… también comí el pollo a la cocacola, no sé si la misma receta, a nosotros nos gustó pero a los enanos eso de que sepa medio dulce, ja,ja,ja,
Bicosss
que menu mas original y bueno!!!
nunca he probado a hacer la lasaña de piña, jaja
un besiño guapa
[…] Comentarios « Un menú sin gluten y una reflexión […]
Gran reflexió! I la recepta del pollastre amb coca-cola queda apuntat, em sembla molt original i cal provar-ho!
Pues la verdad que si que es un problema y muy grande el tener que comer fuera el que es alérgico, yo tengo a mi marido que tiene muchas alergias:
A TODAS LAS HARINAS, excepto a la de TRIGO
A TODOS LOS FRUTOS SECOS
A TODAS LAS LEGUMBRES
AL ARROZ
AL MAÍZ
A LA SOJA
AL MELOCOTÓN Y A LA MANZANA
como ves malo es ir a comer fuera pero comprar, para mí es una odisea, pues los productos llevan o leticina de soja, o almidón de maíz, o otras harinas así que me toca preparar a mi de todo, y siempre con mucho cuidado cuando sale.
Saludos
Fa dies que volia deixar-te un comentari…
Em sembla una reflexió més que bona, ojalà tothom tinguès aquesta capacitat de mirar al del costat.
Saps que des de que conec aquesta intolerància, i que no tinc ningú de la família amb ella, quan compro m’hi fixo en els aliments si estan etiquetats o no de: «sin gluten», per si de cas un dia ha de venir a casa algú…, afortunadament, cada dia en trobo més de productes al super! potser que encara no és suficient, però es comença a veure avenços…
Molts petons!
1 | Jo mateixa.
12/12/2010 a 1:01 pm
Quin menú més bo!!!!!
Me’l apunto.
I sobre la reflexió… no saps com t’entenc.
A mi em passa això.
Molts cops he d’anar a llocs on em conviden amb el meu pa, la meva pasta (si marxo de cap de setmana) el meu esmorzar, la meva llet,… vaja, que sempre vaig carregada perqué si no puc passar molta gana.
Sort que hi ha gent amb bona voluntat que de vegades ens fa la vida més senzilla i s’amotlla a nosaltres i al final queden tan contents. I nosaltres, com be dius, ho agraïm de tot cor.
Només cal pensar-hi una mica. No és gens difícil.
glutoniana
12/12/2010 a 1:04 pm
Jo mateixa, bé tu ets la reina de la maleta amb menjar suposo.
Si pels celíacs és difícil per tu ha de ser moltes vegades més que et facin alguna cosa. Així que deu ser com estar a la glòria si un dia et cuinen. Tu si un dia et veus morta de gana baixes cap a Tarragona que jo et faig un menú, ja voràs tu jajaja.
A vore si estos Nadals algú pensa en tu 😉